Szacuje się, że około 1% społeczeństwa (w tym ok. 5% dzieci) dotknięte jest problemem jąkania.

22 października to dzień, w którym warto poświęcić chwilę by zastanowić się nad problemem jąkania. Szacuje się, że około 1% społeczeństwa (w tym ok. 5% dzieci) dotknięte jest tym problemem.

Powinniśmy pamiętać, że:

- jąkanie jest poważnym zaburzeniem mowy dotykającym zarówno dzieci, jak i osoby dorosłe;

-  nie każde „zacinanie się” dziecka jest jąkaniem (ocenić to może wyłącznie  specjalista);

- przyczyny jąkania są równie złożone jak sama terapia, którą zaleca się zaczynać jak najwcześniej;

- symbolem Święta jest wstążka w kolorze zieleni morskiej;

- jąkanie, czyli powtarzanie sylab i głosek, występuje u 4% osób dorosłych i 5% dzieci;

- niektóre osoby z powodu jąkania wycofują się ze społecznego funkcjonowania i zarzucają wszelkie kontakty z ludźmi. Człowiek przeważnie zaczyna jąkać na widok drugiej osoby, w sytuacji interpersonalnej – te trudności stanowią największy problem jąkających się osób.

Święto to zostało ustanowione w lipcu 1998 roku z inicjatywy Międzynarodowego Stowarzyszenia Jąkających się (ang. International AssociationStuttering, ISA), podczas V Światowego Kongresu Osób Jąkających się w Johannesburgu w RPA.

Obserwując otaczający świat łatwo zauważyć, że osoby jąkające są dyskryminowane. Wielu rodziców dzieci z zaburzeniami mowy bagatelizuje problem, nie szuka pomocy. A przecież niemal każde przedszkole korzysta z pomocy logopedów, którzy potrafią już we wstępnej fazie dostrzec problem. Wielu rodziców jąkających się dzieci nie wie, że tą przypadłość można wyleczyć. To, czy dziecko mówiące niepłynnie zostanie osobą jąkającą się, zależy w głównej mierze od stosunku otoczenia oraz podjętych przez rodziców i terapeutów działań.

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł